سرمایه داری الهی نوعی نگاه متفاوت به ثروت است که در آن ثروتمند بودن با تمامیت خواهی و زیاده خواهی در تناقض است. سرمایه داری به سبک الهی نگاهی منطبق با فطرت درونی و برخواسته از نوعدوستی انسانها در عالم اقتصاد است که در آن انسان از ارزش ویژه ای برخوردار است .
بر اساس تحقیقات امروز پنج و نیم میلیارد انسان فقیر در جهان زندگی می کنند و در مقابل ثروت در دست عده ای معدود به آنان چنان قدرتی بخشیده که به سهولت با ثروت خود بر جهانیان حکومت می کنند و سرنوشت کره زمین و انسانها را هرآنگونه که بخواهند رقم می زنند . با کمی تعمق درخواهیم یافت که فجایع بشری و نابودی زمین ناشی اقدامات حکومت هایی است که پایه و اساس آن سرمایه داری به سبک امپریالیسم است که رویکرد آن با جامعه آرمانی و توحیدی فاصله زیادی دارد و بر مبنای تمامیت خواهی و تسلط بر کشورها به هر قیمت حتی به بهای نابودی زنان و کودکان استوار است .
ولی سرمایه داری الهی یعنی اصالت بخشیدن به انسانها و این بدین معناست که سرمایه متعلق به خداست و آنچه در دست صاحبان ثروت است ، امانتی است از جانب پروردگار …
این نظریه به دنبال اصالت بخشیدن به حس خداجوئی انسانها و درآمیختن آن با مساوات در برخورداری عادلانه از ثروت های خدادادی و منابع ملی در کشورهاست.
در سرمایه داری الهی ما سود محور نیستیم، ما برکت محوریم. در این سرمایه داری باید به نجوای درونت گوش کنی تا نشانه های راهنما را بشنوی. سود ، زائیده محاسبات عقلی اقتصاد است اما برکت چیزی فراتر از سود است. برکت را نمی شود با مدل سرمایه داری رایج شرح داد، اما در سرمایه داری الهی می شود آنرا لمس کرد و این یعنی اعتماد به رازق ، ناظر و نگهبان بودن خدا که ستون و سرسلسله سرمایه داری الهی است.
در این نظریه ، ثروت ابزاری خطرناک در دست سرمایه داران تلقی می گردد که اگر منطبق با رویکردهای اجتماعی استفاده شود ، جامعه بشری را به سوی عدالت و مساوات پیش خواهد برد. جامعه ای عاری از جنگ ، نژادپرستی ، اختلافات طبقاتی و جامعه ای بدور از رنج انسانها …
آری ، در سرمایه داری الهی انسانها با هم مهربانند، به جامعه خویش می اندیشند و به یکدیگر عشق می ورزند …
این نظریه به دنبال اصالت بخشیدن به حس خداجوئی انسانها و درآمیختن آن با مساوات در برخورداری عادلانه از ثروت های خدادادی و منابع ملی در کشورهاست